okumayabak

İnsanlardan bazıları Allah´tan başkasını Allah´a denk ilahlar edinir de onları Allah´ı sever gibi severler. İman edenlerin Allah´a olan sevgileri ise (onlarınkinden) çok daha fazladır. Keşke zalimler azabı gördükleri zaman (anlayacakları gibi) bütün kuvvetin Allah´a ait olduğunu ve Allah´ın azabının çok şiddetli olduğunu önceden anlayabilselerdi.                                             ( Bakara 165.Ayet ) Kur’ân-ı Kerîm’in insanlığı ulaştırmak istediği en önemli hedef, Allah’ın birliğine inanmak ve Allah’ı her şeyden daha çok sevmektir. Âyette “ İman edenler ise en çok Allah’ı severler” buyurularak bu hususa işaret edilmiştir. Görüldüğü gibi âyetin bu bölümünde, inananların yalnız Allah’ı sevdikleri değil en çok Allah’ı sevdikleri ifade edilmektedir. Şu halde insan elbette sevilmesi meşrû, mâkul ve yerinde olan Allah’tan başka varlıkları da sevecektir. Bu, Allah...

 Günahların sıradanlaştığı bir dünyada yaşıyoruz.  Allah'ın yasakladığı çoğu fiil,  yaşamdan zevk almak, anın tadını çıkarmak gibi süslü elbiseler giydirilip, renkli ambalajlarda her türlü platformda insanlara sunulur olmuş. Film repliğinde "Ben yalan söylemeyi beceremem ki..." diyen damat adayına "Merak etme, yakında alışırsın" diyen Adile Naşit gibi olduk hepimiz. Yasak olan her şeyin bir cazibesi, çekici bir yanı var. İnsanların büyük çoğunluğunun bu kadar çabuk aldanması da bu çekiciliktir.         Gıybet , laf taşımak, yalan, içki, zina, kumar, faiz, haksız kazanç... terim olarak itici, soğuk görünseler de hayatın değişik zamanlarında insanların keyifle yaptığı eylemlere dönüşmektedirler.    Dedikodunun -kişinin duyduğunda üzüleceği veya utanacağı bir kusurundan bahsetmesinin- bu günahlar arasında ayrı bir yeri vardır, kendine göre de bir tadı...Peki neden? Her şeyden önce kolaydır, orada olmayan, kendisini savunamayan b...

Eskilerin ifadesiydi "  Felekten bir gün çalmak ", güzel vakit geçirmek  ya da " Hayattan kâm almak" günümüz insanı için, her gün olması gerektiği düşünülen bir hayat tarzına hatta hayat standardına dönüştü. Sağımızda solumuzda "Hiç eğlenceli değil, sıkıldım, bunu yapmak istemiyorum" diyen çocuklar, gençler hatta yetişkinler türedi. Tüketimi arttırmak için pek çok markanın kullandığı sloganlar zamanla toplumun büyük bir kesiminin yaşam felsefesi haline geldi. Bu durum aklıma " İnsanın amacı anı değerlendirmek mi yoksa andan haz almak mı?" sorusunu getiriyor. Yaşamını "eğlence merkezi tadında yaşamak isteyen Müslüman" fikri bana garip geliyor ama ne yazık ki yaşamın gerçeği... " Bu dünya hayatı sadece bir eğlenceden, bir oyundan ibarettir " ayetini acaba yanlış anlamış olabilir miyiz? Oyun ve eğlence ifadelerini dünya hayatında önemsediğimiz, hatta Allah ve Resulü'nün (sav)  önüne geçecek kadar abarttığımız mese...

Rasûlullâh (sallâllâhu aleyhi ve sellem) Tebük’te sabahleyin bir hurma ağacına dayanarak hutbe îrâd eylediler.  Allâh’a hamd ü senâda bulunduktan sonra şöyle buyurdular: İnsanların hayırlısı, atının veya devesinin sırtında, ya da iki ayağının üzerinde (piyâde olarak) ölünceye kadar Allâh yolunda cihâd eden ( Allâh’ın dînini hidâyet bekleyenlere teblîğ eden )dir! İnsanların kötüsü de Allâh’ın Kitâbı’nı okuyup ondan hiç faydalanmayan, fâsık ve cür’etkâr kimsedir. İyi biliniz ki, sözlerin en doğrusu, Allâh’ın Kitâbı’dır!  Yapışılacak en sağlam kulp, takvâdır! Dinlerin hayırlısı, İbrâhîm -aleyhisselâm-’ın dîni (İslâm) dır!  Sünnetlerin hayırlısı, Muhammed’in(sav) sünnetleridir! Sözlerin şereflisi, zikrullâhtır. Kıssaların güzeli, Kur’ân(da olanlar)dır. Amellerin hayırlısı, Allâh’ın yapılmasını istediği farzlardır .  Amellerin kötüsü, bid’atlerdir. En güzel yol ve gidişât, Peygamber’in yolu ve gidişâtıdır. Ölümlerin şereflisi, şehîdliktir. Körlüğün en kötüsü, ...

İslamı yeni kabul eden hemen hemen her  insanın sorduğu bir soru vardır: Şimdi ne yapmam lazım?  Evet,  Allah'tan başka ilah olmadığına ve Resûlullah'ın onun kulu ve elçisi olduğuna şahitlik ediyorum,  şimdi ne yapmam lazım? Sadece şehadet getirmek yeterli mi? İslamı yeni kabul edenler " iman ettim " demenin yeterli olmadığını düşünüyor da biz Müslümanlar niye düşünmüyoruz?   Elhamdülillah Müslümanım demek bize neden kâfi geliyor ? Sadece söylemekle yetinmek, hayata  yansıtmamak, garip değil mi?   İslamı yeni kabul eden her insan, dinin gereklerini merak eder de o dinin içine doğan biz Müslüman evlatları niye merak etmeyiz ? Derenin yanında yaşayan insanın suya verdiği değerle çölde yaşayan insanın suya verdiği değer bir olmuyor, belki de ondan. Bizim için din anlayışı ihtiyarlık döneminde yapılacak ibadetlerden ibaret mi? İnsanlar, imtihandan geçirilmeden, sadece İman ettik demeleriyle bırakılıvereceklerini mi sandılar?" (1) aye...

Geçen gün arabayla yolda gidiyorum, bagajda üç damacana su var. Sular bagajda herhangi bir bağlantı olmadan yolculuk yapıyor ve devrilmeleri halinde bagaj su içinde kalabilecek bir durum söz konusu. Yolda bir gidişim, bir dönüşüm var ki sanki kocaman yüke sahip tonajlı bir kamyon. Benim o dönüşümü dışardan gören birinin yerine kendimi koydum. Yoldayım biraz da acelem var ve öndeki araba öyle yavaş bir dönüş yapıyor, sinirden çatlarım. Yürü be adam! Tır mı, kamyon mu bu; küçücük araba dön artık!  Dışardan bakıldığında anlamanın pek mümkün olmadığı bu durum, iç yüzünü bilen biri için mantıklı gelebilecekken, bilmeyenlere göre çok saçma ya da acemice gelecektir.    Şimdi bunları niye anlattım?   Birçok olayda aslında çoğu zaman bunu yapıyoruz. Yani sadece görünenle hüküm vermeye kalkıyor, iç yüzü hakkında hiç düşünmeden bilgiçlik taslıyoruz. Biz aciz  kullar, sadece Allah'ın bilgisi dahilinde olan hakkında hüküm vermeye kalkıyoruz. Hem de meselelerin iç...

Düşünün..... İlköğretim çağlarından başlayarak  öğretilenleri "ne kadar çalışkan çocuk desinler diye değil, sadece yazılı geçmek için de değil," kendisine fayda sağlayacağını düşündüğü için öğrenmiş, her zaman belirli bir disiplinle az ama devamlı çalışmış, çevresindeki kötü örneklerin peşine düşmemiş, başka çocuklarda gördüğü ve denemek istediği birçok şey olduğu halde sabretmiş, zararlı işlerden uzak durmuş bir öğrenci sınava girecekmiş. Yine düşünün.... Hayatını akışa bırakmış, mecbur kalmadığı sürece eline kitap defter almamış, yeri geldikçe hobileri ve kişisel zevklerine göre zaman öldürmüş , arkadaşları ve çevresini kendi geleceğinin önüne koymuş, büyüklerin sözlerine eski kafalı bunlar diyerek, kulak asmamış bir öğrenci sınava girecekmiş. Biri sabretmiş, isteklerine sınırlar koymuş, öteki haz peşinde koşmuş. Biri çalışmış, çabalamış, öteki gününü gün etmiş. Biri büyüklerin sözlerini tecrübe bilmiş, öteki masal . Biri kötü işleri teş...

İnsanların son dönemlerde en fazla üzerinde durduğu, en fazla şikayetçi olduğu mesele tüketim mallarındaki fiyat artışlarıdır. Toplumun değişik kesimlerinden farklı yorumlar, farklı siyasi sebepler ortaya atsalar da soruna bakış açısı her zamanki gibi materyalist çerçevededir. Vesilelere takılıp hiçbir şeye ihtiyaç duymayan, her şeyin ona ihtiyaç duyduğu Allah'ı unutturma çabasıdır.  Oysa yaşananların temel sebebini bize bakara suresi 155. ayette Allah (cc) şöyle açıklamaktadır: Andolsun ki sizi biraz korku ve açlık; mallardan, canlardan ve ürünlerden biraz azaltma (fakirlik) ile deneriz. (Ey  Peygamber!) Sabredenleri müjdele!                              Farklı doğal afetler arasında en kritik afet olarak tanımlanan kuraklık 2021 yılında dünya için önemli bir tehdit haline geldi. Meteoroloji Genel Müdürlüğü’nün yayımladığı kuraklık haritası,Türkiye için de sarsıcı bir hâl aldığını gösteriy...

Hepimizin ortak umudu mahşerde Allah'ın bizi affedip, temize çıkarması, cennete girmemize izin vermesi... İnşallah böyle de olur, diye dua etmekten de kendimi alamıyorum! Al-i İmran suresi 129. ayette Allah (cc) bu umudumuz hakkında şöyle buyuruyor:  Göklerde ve yerde ne varsa Allah´ındır. Dilediğini bağışlar, dilediğine azap eder. Allah, çok bağışlayıcı ve çok merhametlidir . Peki; bizim hakkımıza giren, bize hakaret eden, bizimle alay eden, bizim koyduğumuz sınırları aşan, arkamızdan hoşumuza gitmeyecek laflar etmiş birilerini, biz affedebiliyor muyuz? Bunun üzerine uzun bir muhasebe yapmak gerekiyor. İyice bir düşünmek gerekiyor. Biz affedebiliyor muyuz? Biz affedemiyorsak sıkıntı büyük demektir. Sen affetmezsen, sen hakkından vazgeçmezsen başkası vazgeçer mi ? Bize yapıldığı zaman kızdığımız  yanlışları acaba biz başkalarına yapmıyor muyuz? Tâbi ki de yapıyoruz. Hepimizin farkında olduğu ya da olmadığı hataları, günahları, yanlışları var. Yaşadığımız sür...

Zilzâl  suresi, insanın yaşamını değiştirebilecek yaşamına çok önemli bir ölçü getirebilecek harika bir sure. Kelime anlamı sarsıntı ya da depremdir. İçimizden biri, başka hiçbir bilgiye sahip olmasa sadece Zilzâl suresini bilse ve surenin hükmüne uygun davransa o kişinin tertemiz bir yaşam sürmesi için yeter sanki. Surenin tamamının meali şöyle:   Yerküre kendine has sarsıntısıyla sallandığı, toprak ağırlıklarını dışarı çıkardığı ve insan  «Ne oluyor buna!» dediği vakit, işte o gün (yer) Rabbinin ona bildirmesiyle bütün haberlerini anlatır. O gün insanlar amellerini görmeleri (karşılığını almaları) için darmadağınık geri dönüp gelirler. Kim zerre miktarı hayır yapmışsa onu görür. Kim de zerre miktarı şer işlemişse onu görür. Kıyamet gününde yaşanacakları anlatan sureden bizim asıl aklımızda kalacak olan da son iki ayettir: Kim zerre miktarı hayır yapmışsa onu görür. Kim de zerre miktarı şer işlemişse onu görür. Zerre 0,00156 gram olan bir ölçü birimidir. Ba...

 İnsanın dünyadaki yaşamı, güzel bir yemeği yemek gibidir. Yemeği yerken ağızda bıraktığı lezzetin verdiği hazla yemek, miktarına dikkat etmeden yemek, başkasının hakkı olup olmadığını düşünmeden yemek, doymak bilmeden yemek, yemek ... Peki ya sonra?   Yemek bitince başlıyor asıl mesele, karında ağrı, midede sancı, ağırlık ...vs Oysa yerken ne de lezzetliydi, ne de keyifliydi.  Yaşarken; daha fazla başarı, daha fazla mal, daha fazla övgü, daha fazla haz, daha fazla lüks, daha fazla eğlence, daha fazla, daha fazla...  Ya ölünce?... Her canlı ölümü tadacaktır. Ve ancak kıyamet günü yaptıklarınızın karşılığı size tastamam verilecektir. Kim cehennemden uzaklaştırılıp cennete konursa o, gerçekten kurtuluşa ermiştir. Bu dünya hayatı ise aldatma metâından başka bir şey değildir.                                  (Al-i İmran 185) İşte onlar, ahirete karşılık dünya haya...

İnsan unutkan bir varlık.  Nereden geldiğini, nereye gittiğini, ne için var edildiğini unutan, kendini sorgulamayı unutan, iyiliği unutan, sabretmeyi unutan, şükretmeyi unutan, şeytanın kendine düşman olduğunu unutan, ölümü unutan, ahireti ve hesabı unutan...  Bunun içindir ki namaz günde beş defa tekrarlanan bir ibadet ya da hatırlatma .  Allah'ı hatırlamak, Allah'ın koyduğu sınırları hatırlamak için her rekâtte  (Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla.)   *Hamd (övme ve övülme), âlemlerin Rabbi Allah´a mahsustur. *O, rahmândır ve rahîmdir. *Ceza gününün mâlikidir. *(Rabbimiz!) Ancak sana kulluk ederiz ve yalnız senden medet umarız. *Bize doğru yolu göster.  *Kendilerine lütuf ve ikramda bulunduğun kimselerin yolunu; gazaba uğramışların ve sapmışların yolunu değil! (Fatiha1/7) okumamız, okumakla kalmayıp üzerine düşünmemiz ve hatırlamamız isteniyor. Beş vakitte toplam kırk defa ceza günü hatırlatılıyor, kime ibadet edildiği, kimden i...

Beşer miyiz yoksa insan mı?  Beşer ifadesi, insanı da içine almaz mı?  İnsan ; kavram olarak, emir ve yasaklara muhatap olan, sonsuzluk âlemine hazırlanma noktasında "beşer"den ayrılan bir varlıktır. "Beşeriyet, insanın yaratılış yönündeki durumlarını - daha çok nefsani durumları- ifade eder. İnsaniyet ise fazilet ve ruhsal durumlara ait bir kelimedir. Unutmak, korkmak, sevmek, iştah vb. haller beşeriyete ait niteliklerdir. Kerem, cömertlik, iyilik, sözünde durma, kanaatkârlık gibi haller ise insaniyet ile ilgilidir. Dolayısıyla insaniyet ahlâk ile ilgili bir durumdur." İnsan olmayı başardığında şereflilerin en şereflisi olan birey, başaramadığında aşağılıkların en aşağılığı da olmaktadır. Kur'an-ı Kerimde Tin suresinde : İncire, zeytine, Sina dağına ve şu emîn beldeye yemin ederim ki, biz insanı en güzel biçimde yarattık. Sonra onu aşağıların aşağısına indirdik.  Fakat iman edip sâlih amel işleyenler için eksilmeyen devamlı bir ecir var...

Önce Avrupa'da daha sonra neredeyse tüm dünyada kabul gören, " bilim adamları güvenilir, din adamlarına güvenilmez " düşüncesi, materyalizmi (maddeciliği) insanlığın "yeni dini" olarak tüm dünyaya dayatmış; maddeyi ve parayı yaşamın tek gayesi haline getirmiştir.Oysa bilim denilen şey Allah’ın evrene koyduğu düzeni anlama çabasıdır. Din ise yaşam biçimidir. İslam, insan Allah'ın yeryüzündeki halifesidir derken; bilim adamları, insanın maymundan türediğini iddia etti ve de kabul gördü. Yaratılış ve yaratıcıyı inkar, insanların hayvan soyundan geldiğine bile inandırdı.  Günümüzde insanların büyük bir çoğunluğu maddeye ulaşmayı,  yaratılış gayesi gibi görmekte, maddi refaha ulaşmak için her türlü yola   sapmaktadır  . " Haram helal ayrımı yapmadan."   Ekonomik güce sahip olanların her istediğine ulaşabildiği imajı; medya, sosyal medya, film ve dizilerle topluma kabul ettirilmiş, maddeye olan ihtiyaç manevi değerlerin önüne geçirilmiştir....

Bugünün çocuklarını kim eğitiyor ya da toplumu kim şekillendiriyor, diye sorduğumuzda söylenecek pek çok şey bulunabilir. Peki ya sizin çocuğunuzu kim eğitiyor? Ey iman edenler! Kendinizi ve ailenizi yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun. Onun başında acımasız, güçlü, Allah’ın kendilerine buyurduğuna karşı gelmeyen ve kendilerine emredileni yerine getiren melekler vardır .” (Tahrim-6)  Ayet nazil olduğunda Ashab-ı Kiram:  “Ya Rasulallah! Kendimizi koruyabiliriz. Peki ya ehlimizi (aile fertlerimizi) nasıl koruyacağız?” diye sordular. Rasulullah (sav) şu cevabı verdi:  ‘’ Onlara Allah’a kul olmayı, taat ve ibadeti emredersiniz. Allah’a isyan etmekten ve günah işlemekten de nehyedersiniz. İşte bu onları korumak demektir.’ ’ diyerek ailenin bu mühim görevini hatırlatıyor.  Sizi bilmiyorum ama benim yaşadığım toplumda ailelerin çocuklarına en fazla söyledikleri söz: Aman evladım oku da kendini kurtar!   Peki ya neyden kurtar? Maddi refaha ulaşmak...